ମାଆର ମମତା   ବୁଝିମୁଁ ପାରୁଛି 
     ତୋ କୋଳେ ଜନମ ହୋଇ
ମାଆ ମାଆ ବୋଲି  ଡାକିବା ପାଇଁକି
        ଧରାକୁ ଆସିଲି ଧାଇଁ ।

ବିଦ୍ଯାଶିକ୍ଷା ଦେଲୁ  ମଣିଷ କରିଲୁ
       ତୋକଥା ବୁଝିବା ପାଇଁ
ବୁଝି ମୁଁ ପାରୁନି  ତୋ କଥାକୁ ମାଆ
          ଦୁଃଖତ ଆସଇ ଧାଇଁ ।

ଶିକ୍ଷାଲାଭ କଲି  ଚାକିରୀ କରିଲି
     ରହିଲି ଗାଆଁରୁ  ଦୂରେ
ମାଆ ମୋର ଘରେ  ରହିଲା କିପରି
      ଭାବିନି କେବେ ମନରେ ।

ମନେପଡେ ଯେବେ ମାଆ କଥା ମୋର
        ନୟନୁ ବୁହଇ ନୀର
ଚାକିରୀ ଭାରିଜା  ଦୁଇପାଖେ ଛିଡା
        କାହାକୁ କରିବି ପର ।

କହିଲି ଦିନେ ମୁଁ  ଭାରିଜାକୁ ମୋର
        ଗାଆଁକୁ ଯିବା ଏଥର
ଭାରିଜା କହିଲା  ବେଳନାହିଁ ମୋର
        ସନ୍ଧ୍ୟାକୁ ଯିବି ପାର୍ଲର ।

ପରଦିନ ପୁଣି  କହିଲି ତାହାଙ୍କୁ
     ହୁଅ ତୁ ବେଗେ ବାହାର
ମାଆ ମୋର ଘରେ  ଜ୍ବରରେ ପଡିଛି
         ଦେଖିବା ଯାଇ ସତ୍ବର ।

ଏକଥାକୁ ଶୁଣି  ଭାରିଜା ମୋହର
        କାନ୍ଦିଲା ନାକ ଅଗର
ଏକମାସ ହେଲା  ଯାଇନି ସିନେମା
      ସନ୍ଧ୍ୟାକୁ ଟିକଟ କର ।

ପୁଅ ପୁଅ ବୋଲି  କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ମରେ
       ବୁଢୀ ମାଆଟି ମୋହର
ଧନ୍ଯ ଚାଣ୍ଡାଳୁଣୀ ଭାରିଜା ତୁ ମୋର
       କରିଛୁ ମୋତେ ଚାକର ।

ପାରୁନାହିଁ ବୁଝି  ମାଆର ମମତା
      ନାରୀ ଏ କଳିଯୁଗର
ଛିଡି ପଡିବକି  ଛାତିରେ ତାହାର
      ଆକାଶ ପରି ପଥର ।

ଏହିଭଳି ନାରୀ  ସଂସାରେ ଯେତେକ
        ଦେଇଛ ହେ ପ୍ରଭୁ ଭରି
ଦିଅ ଅଭିଶାପ  ଆହେ ମହାପ୍ରଭୁ
       ଯାଆନ୍ତୁ ସମସ୍ତେ ମରି ।

ନାରୀ ପାଇଁ ଦିନେ  ମହାପ୍ରଭୁ ତୁମେ
       ଖଣ୍ଡିଆ ରୂପକୁ ଧରି
ବିଜେ କରିଅଛ  ବଡ଼ଦେଉଳରେ
       ନାରୀ ମାଡଖିଆ ହରି ।

ସାହସ ଅଛିତ  ଅଭିଶାପ ଦିଅ
       ନହେଉ ପୁତ୍ର କାହାରି
ତୁମେ ମହାବାହୁ  ଶଙ୍ଖଚକ୍ରଧାରୀ
        ବିଶ୍ବ ବିହାରି ଯେ ହରି ।।

ନରେନ୍ଦ୍ର ପ୍ରସାଦ ବେହେରା,
ଆଳଦା, ଖଇରା,ବାଲେଶ୍ବର, ମୋ--୯୮୫୩୧୪୨୫୧୦