ଲକ୍ଷ୍ମୀନାରାୟଣ ପଟ୍ଟନାୟକ
ଖୋରଧା, ଓଡିଶା, ଦୂରଭାଷ- ୯୪୩୭୧୮୩୯୩୭

ପ୍ରୀତି ଆଖିରେ ଆଜି ଆଖିଏ ଲୁହ । କେତେକଣ ଭାବିଥିଲା ସେ॰॰ କିନ୍ତୁ ଚିନିରେ ପାଣି ପଡିଲା ଭଳି ମିଳେଇ ଗଲା ସବୁ ଦିନ କେଇଟାରେ । ପଢାବହି ସବୁ ଆଳୁ ବଦଳ କରିବାକୁ ଜେଜମାଆ ଦାଣ୍ଡଦୂଆରେ ବଦଳବାଲା କେତେବେଳେ ଆସିବ ଜଗି ବସିଛି । ମେଧାବୀ ଛାତ୍ରୀ ହିସାବରେ ସରକାର ଦେଇଥିବା ଲାପଟପ ବିକିବାପାଇଁ ବାପା ଦିନା ଭାଇଙ୍କୁ ଡାକି କହିସାରିଲେଣି କାରଣ ସେହି ଟଙ୍କାରେ ବ୍ୟାଙ୍କ ଲୋନ ସୁଝା ହେବ । ବ୍ୟାଙ୍କ ବାଲା ବାରମ୍ବାର ନୋଟିସି ପଠେଇଲାଣି ଆଉ ଉପାୟ ନାହିଁ ନହଲେ ଘରଡିହଟା ନିଲାମ ହେଇଯିବ । ଖାଲି ଯାହା ନବମ ଶ୍ରେଣୀରେ ମିଳିଥିବା ସାଇକଲଟା ବାପା ନବା ଆଣିବା କରୁଛନ୍ତି । କଣ ବା ଆଉ କରାଯାଇ ପାରିବ ! ଏଇ ମୂଲପାତି ରୋଜଗାରରେ ବାପା କେମିତିବା ମତେ ପଢେଇ ପାରିବେ !! ଅପା ବାହାଘର ଏଯାଏଁ ଜୁଟିନି । ବୋଉର ଦେହ ସବୁବେଳେ ଖରାପ ଆଉ ଜେଜମାଆ ସହଜେ ପାଚିଲା ପତର । ଏଇମିତି କେତେକଣ ଭାବି ଚାଲିଛି ପ୍ରୀତି । ଗାଁ ସ୍କୁଲର ମେଧାବୀ ଛାତ୍ରୀ ହେଉଛି ପ୍ରୀତି । ଶତକଡା ୯୮ ପ୍ରତିଶତ ନମ୍ବର ରଖି ଏଇ ବର୍ଷ ମାଟ୍ରିକ ପରୀକ୍ଷାରେ ପାସ କରିଛି । ସ୍ଵପ୍ନ ଥିଲା ଅନେକ॰॰ । ପାଠ ପଢି ବଡ ମଣିଷ ହେବ ବାପା ମାଆଙ୍କ ଦୁଃଖ ଦୂର କରିବ । କିନ୍ତୁ ସବୁ ସ୍ଵପ୍ନ ଭାଙ୍ଗିଗଲା॰॰ ଅଧିକ ପାଠ ପଢେଇବାକୁ ବାପା ବହୁ ଚେଷ୍ଟା କରି ଆଉ ଟଙ୍କା ଯୋଗେଇ ପାରୁନାହାନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ସାଧୁ ମାଉସା ଖାଲି କହୁଛନ୍ତି “-ଝିଅ ତୁ ଜମା ବ୍ୟସ୍ତ ହୁଅନି, ତୁ ନିଶ୍ଚୟ ପାଠ ପଢିବୁ॰॰ ମୁଁ ସେ ବ୍ୟବସ୍ଥା କରିବି ।“ ମନ ବୁଝେଇବାକୁ ଖାଲି ଆଶ୍ଵାସନା ଦେବା ଛଡା ସେ କଣ ଅବା କରି ପାରିବେ ! ପଡୋଶୀ ହିସାବରେ ଯାହା ଅବା କରିଥାନ୍ତେ, ତାଙ୍କ ଅବସ୍ଥା ଖୁବ ଖରାପ । ଦଳେଇ ଘର ଦଦା ଏତେ ପଇସାବାଲା ଯେ ବାପାଙ୍କୁ ସେଦିନ ସିଧା ମନା କରିଦେଲେ, ସାହାଯ୍ୟ ନକଲେ ନାହିଁ, ବାପାଙ୍କୁ ଦାଣ୍ଡ ମଝିଟାରେ ଅପମାନିତ କଲେ॰॰ “ଶୀଳ ଶୀଳପୁଆ ଗଗନେ ଉଡୁଛନ୍ତି॰॰ ତୁ କଣ ପାଗଳ ହେଇଗଲୁଣିକିରେ ଦାମିଆ, ଝିଅଟାକୁ କଣ ପାଠ ପଢେଇ ଆ॰ଏ॰ଏସ କରିଦେବୁକି ।“ ବାପା କିଛି ନକହି ନିରାଶରେ ଫେରି ଆସିଥିଲେ ସେଠୁ । ଦଳେଇ ଘର ଦଦାଙ୍କର ଏଇ କଥା ଶୁଣି ବାପା ଯେତିକି ଦୁଃଖ କରିଥିଲେ ସାଧୁ ମାଉସା ତାଙ୍କ ଠାରୁ ଅଧିକ ଦୁଃଖି ଥିଲେ । ଡାଇବେଟିସ ରୋଗୀ ସିଏ, କେବେହେଲେ ଘରୁ ବାହାରନ୍ତିନି॰॰ କିନ୍ତୁ ସେଇ ଦିନଠୁ ସାଧୁ ମାଉସା ନିଇତି କୁଆଡେ ଯାଉଛନ୍ତି ଆଉ ସଞ୍ଜବେଳକୁ ଫେରୁଛନ୍ତି ।


ସେଦିନ କିନ୍ତୁ ଦିନା ଭାଇ କହୁଥିଲା ପଞ୍ଚାଯତର ସମସ୍ତ ଗରିବ ମେଧାବୀ ପିଲା ମାନଙ୍କ ପଢା ପଢି ସୁବିଧା ପାଇଁ ସାଧୁ ମାଉସା କୁଆଡେ ପଞ୍ଚାୟତରେ ଗୋଟେ କମିଟି କରିବାପାଇଁ କଥା ହେଉଥିଲେ । ଆଉ କଲେକ୍ଟର, ନେତା, ମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ପାଂଠିରୁ ଅର୍ଥ ମଞ୍ଜୁର କରିବା ସହିତ ପଞ୍ଚାଯତର ସ୍ଵଚ୍ଛଳ ଲୋକଙ୍କ ଠାରୁ ଏଥି ନିମନ୍ତେ ଅର୍ଥ ଭିକ୍ଷା କରିବେ ବୋଲି କହୁଥିଲେ । କିନ୍ତୁ ସାଧୁ ମଉସାଙ୍କ ଲକ୍ଷ୍ୟ ସଫଳ ହେଉ କି ନହେଉ କେତେ ମହତ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ତାଙ୍କର ! ସାଧୁ ମଉସାଙ୍କ ଚେଷ୍ଟାକୁ ତାରିଫ ନକରି ରହିପାରୁନଥିଲା ପ୍ରୀତି । ଦାଣ୍ଡ ପଟରୁ କହାର ପାଟି ଶୁଭିଲାଣି॰॰ ବାପା ଆସିଲେ ବୋଧେ ! ପ୍ରୀତି ଆଖିର ଲୁହକୁ ପୋଛି ଦେଇ ଦେଖେତ, ବାପାଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ସାଧୁ ମଉସା ଆଉ ପଞ୍ଚାଯତ ସରପଞ୍ଚ । ଆଉ ସାଧୁ ମାଉସାଙ୍କ ମୁହଁରେ ସଫଳତାର ଅନେକ ହସ । ପ୍ରୀତିକୁ କୋଳେଇ ଦେଇ ପଚାଶ ହଜାର ଟଙ୍କାର ଗୋଟିଏ ବ୍ୟାଙ୍କ ଡ୍ରାଫ୍ଟ ବଢେଇ ଦେଲେ ତା’ ହାତକୁ॰॰ “-ମୁଁ କହିଥିଲିନା ଝିଅ, ତୁ ନିଶ୍ଚୟ ପାଠ ପଢିବୁ॰॰ ଆଉ ଆସନ୍ତା କାଲି ତୋର କଲେଜରେ ନାଁ ଲେଖା ହେବ ।“ ଖୁବ ଖୁସିରେ ଅଧୀର ହୋଇ ଉଠୁଥିଲା ପ୍ରୀତି । କାରଣ ପାଠ ପଢିବାର ସ୍ଵପ୍ନ ତାର ସଫଳ ହେବ ।


[playlist ids="2973"]