ସୁଷମା ମହୁଆ ଝରେ,
ହୁତାସନ ହୁଏ ଗାଉଁଲି ଭୂମିଟି
ସକାଳ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଆଶାରେ.
ଭୂମିରେ ଭୂମିରେ ସୁନାର ଫସଲ
କ୍ଢଷକ ଗାଏ ସଙ୍ଗିତ,
ଅମଳ ବେଳରେ ଭୂମିରେ ପଖାଳ
ଲାଗେ ଆର୍ତ୍ତ ବିଦୁରିତ.
ସବୁଜ ପରିବା ସଜେଇ ହେଇକି
ହସି ଉଠେ ଭୂମି କ୍ଷେତ,
ଗରମ କପଡା ଗରମ ଜିନିଷ
ଅଟଇ ଦେହକୁ ହିତ.
ମାଡିଆସେ କେତେ ପରବ ପର୍ବାଣି
ଆସେ ପୁଣି ଯାନିଯାତ,
କୋଶଳି ମାଟିର ଅପରୂପ ରୂପ
ତନୁ ହୁଏ ବିଛ୍ଛୁରିତ.
